تاثیر سطوح مختلف تنش های خشکی و کاهش رطوبت خاک در رشد چند کولتیوار انگور از vitis vinifera

به منظور بررسی مقاومت چهار رقم انگور، قزل، خلیلی، فخری و کشمش به تنش آبی آزمایشاتی در سال 1376 در ایستگاه تحقیقاتی خلعت پوشان متعلق به دانشگاه تبریز انجام شد. در آزمایش اول جهت بررسی توانائی تحمل به خشکی در این ارقام پس از استقرار نهالهای یک ساله آبیاری قطع و میزان رشد و پتانسیل آب برگ اندازه گیری شده و با استفاده از طرح اسپلیت پلات در زمان و در چهار تکرار بررسی گردید. پتانسیل آب برگ با کاهش رطوبت خاک در کلیه ارقام کاهش یافت . پتانسیل آب برگ در طی آزمایش برای رقم قزل تا -16/6 بار و برای فخری تا -13/4 و برای خلیلی تا -15/3 و برای کشمش تا -14/9 بار کاهش یافت . در این آزمایش فخری مدت زمان بیشتری به رشد خود ادامه داد. در حالی که کشمش زودتر از سایر ارقام رشد خود را متوقف نمود. در آزمایش دوم اثر تنش آبی بر برخی از خصوصیات این ارقام در قالب طرح اسپلیت پلات با پایهء بلوکهای کامل تصادفی، فاکتور اصلی آبیاری در چهار سطح، رطوبت ظرفیت مزرعه ای، 80 درصد، 65 درصد و 50 درصد رطوبت ظرفیت مزرعه و فاکتور فرعی چهار رقم فوق ارزیابی گردید. تنش آبی بر میزان ماده خشک و رشد طولی در سطح 1 درصد تاثیر داشته و باعث کاهش آنها گردید. قزل بیشترین وزن خشک و فخری کمترین وزن خشک را تولید کردند. همچنین خلیلی بیشترین رشد طولی و کشمش کمترین مقدار را داشته است . مقدار آب آبیاری بر نسبت وزن به طول اثر نداشت . این نسبت در کشمش حداکثر بود. تنش آبی باعث افزایش تراکم روزنه در واحد سطح برگ گردید و قزل بیشترین تراکم و فخری کمترین میزان را دارا بودند. تعداد ریشهء اصلی از تنش آبی متاثر نشد. قزل بیشترین و فخری کمترین تعداد ریشه را دارا بودند. اثر متقابل آبیاری و رقم برای هیچ یک از صفات معنی دار نبود. در مجموع نتیجه گیری گردید که از میان چهار رقم انتخابی، رقم فخری، رقم مناسبتری برای کشت در شرایط تنش آبی است و پس از آن کشمش در صورتی که پراکنش بارندگی قدری مساعد باشد مناسب است .